Monitoring GPS w służbach mundurowych

Monitoring GPS początkowo wykorzystywany był przez wojskowych użytkowników w Stanach Zjednoczonych w latach 80. XX wieku. Dzisiaj z systemu GPS może korzystać każdy, kto posiada odbiornik GPS, a system jest całkowicie darmowy i utrzymywany przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych.

Historia systemu GPS

Początki systemu nawigacji sięgają 1957 roku, kiedy Rosjanie wystrzelili w przestrzeń okołoziemską Sputnika 1. Naukowcy z USA, wykorzystując sygnał radiowy nadawany przez radzieckiego satelitę, wykazali możliwość użycia sztucznych satelitów do nawigacji. W ten sposób powstał system Transit – pierwszy działający system nawigacji satelitarnej. Pierwszych pomyślnych testów systemu dokonano w 1960 roku, a cztery lata później zaczął być już używany przez amerykańską Marynarkę Wojenną. Służył do określania pozycji przez okręty podwodne z pociskami batalistycznymi, później przez okręty nawodne, w końcu został udostępniony też jednostkom cywilnym. Satelity systemu były umieszczone na niskich orbitach okołobiegunowych na wysokości ok. 1100 km nad Ziemią. Na orbicie znajdowało się 10 satelitów. W tym samym czasie w Związku Radzieckim zbudowano odpowiednik systemu Transit o nazwie Cykada. Transit został zastąpiony przez GPS w 1996 roku, ale jego satelity były wykorzystywane do innych celów.

Początki systemu GPS to lata 70. XX wieku. Doświadczenia zebrane przy użytkowaniu systemu Transit pozwoliły na stworzenie systemu nawigacji satelitarnej doskonalszej od poprzednika.

Nowy system umożliwiał m.in.:

• wyznaczanie położenia w czasie rzeczywistym,
• niezależność od warunków, w których system jest wykorzystany,
• odporność na celowe i przypadkowe zakłócenia,
• dostępność na całej kuli ziemskiej.

Pierwsze testy systemu rozpoczęły się w 1972 roku, a 22 lutego 1978 pierwszy satelita GPS trafił na orbitę okołoziemską. System GPS był pierwotnie przeznaczony dla amerykańskiej armii, która używała go od połowy lat 80. XX wieku, głównie do określania pozycji i naprowadzania pocisków na cel. Początkowo błąd wyznaczania pozycji wynosił mniej niż 10 metrów. Z czasem zaczął być coraz bardziej precyzyjny, a ceny odbiorników zaczęły spadać, dlatego też cywile zaczęli domagać się dostępu do systemu GPS. Uruchomiono więc wersję dla użytkowników cywilnych, zwaną SPS (Standard Positioning Service). Używanie systemu GPS przez użytkowników cywilnych upowszechniło się na większą skalę w latach 90. XX wieku.

Wykorzystanie monitoringu GPS w służbach mundurowych współcześnie

Dzisiaj z monitoringu GPS może korzystać każdy – wystarczy choćby zmienić swój telefon w lokalizator. System początkowo wykorzystywany był na potrzeby amerykańskiej armii, dzisiaj również może przydać się służbom mundurowym, ale w nieco inny sposób.Zamontowanie lokalizatora w radiowozie policyjnym, czy straży miejskiej, pozwoli na analizę zużycia paliwa podczas codziennych patroli. Dzięki dostępowi do pozycji pojazdu, natychmiast można zobaczyć, który radiowóz znajduje się w pobliżu miejsca, gdzie potrzebna jest interwencja lub pomoc. Monitoring pozwoli również kontrolować eksploatację pojazdów służbowych, zużycie i zakup paliwa. Zapewni także bezpieczeństwo mundurowych pracujących w terenie.Monitoring GPS to również świetne rozwiązanie dla służb ratowniczych. Pozwoli skierować do akcji najbliżej znajdujące się jednostki, co jest najważniejsze przy wypadkach, gdzie o bezpieczeństwie i życiu poszkodowanych decydują sekundy.

Monitoring GPS IKOL to idealne rozwiązanie do pojazdów służbowych i ratowniczych

Opracowano na podstawie kosmos.gov.pl, gps.gov i glonass-iac.ru